De Leden
Ik ben Hein van der Woude en woon vanaf 1978 in Nieuwegein.
Sinds 2011 ben ik door hele enthousiaste verhalen van Petra van den Beemt-Rasch, lid geworden van de toneelvereniging,'Ons Genoegen'.
Vanaf april 2012 mag ik mee repeteren voor een klein rolletje in de klucht,'Klinkhamer en Co',
Toneel is mij niet geheel vreemd. Op de lagere en middelbare school mocht ik af en toe een rolletje spelen. Mijn ouders een broer en zus speelden ook toneel. Maar dit alles is al zolang geleden. Ik ging de eerste keer met grote schroom met Petra mee,maar was meteen verkocht en ik heb bijna geen enkele woensdagavond gemist behalve de vakanties natuurlijk. Onder de bezielende leiding van onze regisseuse wordt heel veel geschuurd en geschaafd om goed in je rol te komen. Ik ga met plezier naar de repetitie-avonden, waar heel serieus geoefend wordt en we ook heel veel lol hebben. Als het niet gaat zoals het moet, dan is er de morele support van de regisseuse en de medespelers.
Het is als een grote familie die voor elkaar klaar staan.
Kom kijken en genieten tijdens een van de repetitie-avonden of voorstellingen.
Hein.
Graag stel ik me aan u voor.
Ik ben Petra van den Beemt - Rasch en beleef pas sinds januari 2012 mijn 'toneeldebuut'.
Jarenlang heb ik nagedacht over hoe het zou zijn om zelf toneel te spelen en ik heb er op dit moment in mijn leven pas tijd voor gevonden.
En ik moet zeggen: had ik het maar eerder gedaan....het voelt meer dan goed! 'Ons Genoegen' is een vereniging waar je je echt welkom voelt!
Dat draagt er flink aan bij om je ongeremd te voelen in het inleven en spelen van je rol.
Ik hoop het toneel en de enthousiaste leden van de vereniging, nog lang te kunnen ervaren en eh.... kom eens kijken...
Hallo, mijn naam is Karen van de Kooij Ik ben getrouwd met Hans en we hebben een zoon, Rick.
Ik ben sinds 1 maart 2009 lid van de toneelvereniging. Ik wilde altijd al toneel spelen maar het kwam er maar nooit wat van en nu dacht ik ‘ik ga er naar toe!’. De groep is gewoon ontzettend leuk en ik ben direct warm ontvangen. Ik had al gelijk het gevoel van ‘je hoort erbij’.
6 en 7 november 2009 heb ik mijn toneel debuut gehad en het was geweldig om te doen. De spanning van de eerste keer gierde door mijn lijf maar… het smaakt naar meer.
Dus kom ook eens kijken en dan zal je zien hoe leuk / gezellig het is.
Ik ben Ton Kooijman.
Na mijn zus en broer ben ik het 3e familielid op deze vereniging en lid sinds 1963 en tevens erelid sinds 1994. Mijn eerste stuk, dat ik speelde in 1964 was het toneelspel “De ondergang van de Marjolein “.
Sinds die tijd heb ik vele rollen gespeeld en in de huid mogen kruipen van diverse type`s o.a. opa , vrouw , chinees , barman , zoon en ga zo maar door.
Naast het spelen heb ik me altijd bezig gehouden met het bouwen van het decor en het verzorgen van het geluid. Binnen de vereniging vervul ik ook sinds maart 1972 een bestuurfunctie en vanaf 1976 ben ik gekozen tot penningmeester, een functie, die ik tot op heden nog steeds bekleed. In november 2008 ben ik tot mijn grote verrassing geridderd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau, een onderscheiding, waar ik héél trots op ben en zeer vereerd.
De hoogtepunten van de jaren dat ik lid ben van de vereniging zijn de rol(len) in het toneelstuk “Op Hoop Van Zegen”, waar ik de rol van Barend vervulde en het toneelstuk “De zon tegemoet”, waar ik de rol van de blinde piloot vertolkte.
Wat betreft de decorbouw was het toppunt dat van de grote productie de musical “Mexico O Mexico”.De omvang was toen 15 meter lang en 6 meter hoog , dat heb ik samen gebouwd met o.a. Jan van Dijk en Joop van Uden en nog enkele vrijwilligers(leden) in de hal te Lexmond. Deze musical is toen opgevoerd in de sporthal van het Veerhuis t.b.v. ons 75 jaar bestaan.
De laatste jaren heb ik niet meer gespeeld, dit i.v.m. mijn werk en helaas had ik problemen met het leren en onthouden van de teksten. Dus geen rollen spelen maar wel andere activiteiten , zoals decorbouw, schilderen, behangen en het magazijn beheren. Tijdens de repetities de bar verzorgen en alles wat daar uit voortvloeit en er bij hoort.
Dit was dan een kleine greep van al die jaren dat ik lid ben van ONS GENOEGEN.
Hallo, ik ben Nick de Korte.
Zoals u misschien al gezien heeft, inderdaad de zoon van Huub de Korte. En zo snapt u dan ook meteen hoe ik op toneel ben gekomen. Al zo lang ik kan herinneren ging ik naar de uitvoeringen van “Ons Genoegen” en ik was vanaf het begin af aan verkocht. De sfeer in de zaal, de gezelligheid, de humor op het podium en al die spelers die je vanaf het eerste moment een vertrouwd gevoel geven. Zodra ik oud genoeg was ben ik lid geworden van de vereniging en dat was in 2003 en ik heb er geen moment spijt van gehad.
De leeftijdsverschillen lijken heel groot, maar ik daag je uit om eens te komen kijken! Iedereen is gezellig en echt zo jong als ze zich voelen. Ik heb nog nooit zoveel “ouwe vellen” bij elkaar gezien die zo met hun tijd meegaan.
De vereniging is net een grote familie en je wordt gesteund door dik en dun. Toen ik begon had ik nog wel erg de zenuwen, maar iedereen helpt je en met z’n allen zet je toch altijd weer een leuk stuk neer. En zodra je op het podium staat verdwijnen alle zenuwen, omdat je weet dat alle spelers op dat podium je er doorheen helpen. Om dan na een uitvoering te horen hoe het publiek weer genoten heeft, geeft een fantastisch gevoel.
Dus bent u nieuwsgierig geworden? Kom dan vooral eens naar een van onze stukken kijken of op een van de net zo leuke repetities!
Hopelijk tot snel!
Nick de Korte
Hoi, ik ben Dimphia van Maarschalkerweerd. Ik ben lid van "Ons genoegen" sinds 2004 en heb mijn debuut gemaakt in het stuk "Een verhuizing en andere ongemakken". Ik ben bij de vereniging gekomen via Hans, hij is namelijk de man van mijn vriendin. Het leukste vind ik de repetitieavonden op woensdag, en dat je door al dat oefenen steeds weer een mooi stuk op de planken kan zetten. Vooral de reacties, na de opvoering, van familie en vrienden zijn erg leuk. Daar doe je het voor. Groetjes en misschien tot ziens bij een uitvoering of op een woensdagavond!!!
Dimphia
Hallo, ik ben Hans Streef geboren in Culemborg en sinds 1994 woonachtig in Nieuwegein. Ik ben sinds 1989 lid van de club. Ik had altijd al interesse in het toneel en had al wat stukken gezien,totdat John Rensen, (een voormalig collega en nog steeds lid van de club) mij uitnodigde om eens bij “ons genoegen” in vreeswijk te komen kijken. Dit aanbod heb ik aangenomen,en ben gaan kijken. Na afloop werd er gevraagd of ik eens bij de repetitie wilde kijken, dat leek mij nu eens leuk, een kijkje achter de schermen, dat moest ik zien. Zo gebeurde het dat ik een week later bij de repetitie aanwezig was. Het was een nieuw stuk genaamd “oma’s wil is wet”. "Hans", werd er gevraagd, "zou jij misschien een stukje willen lezen", enthousiast als ik was riep ik, ja maar natuurlijk, dit ging blijkbaar zo goed dat er werd gevraagd of ik deze rol zou willen spelen. Ik schrok, en was even van mijn stuk. Ik, die rol spelen? Ja kijk, lezen en kijken dat ging nog wel, maar het toneel op, al die lampen, al die mensen, en wat als ik mijn tekst niet weet, dan sta ik mooi voor jan jurk. Nou ik kan u vertellen, ik heb de stap gewaagd en er tot op de dag van vandaag nog geen spijt van gehad, de hele vereniging helpt je, en staat achter je, en geloof me, tijdens de uitvoering sta je stijf van de adrenaline, en als je het stuk gespeeld heb, en je mag het applaus gaan “halen” , dan voel je genoegdoening en ben je in een overwinnings roes, want je heb de finish gehaald.
Groeten en tot ziens
Hans Streef
Mijn naam is John Rensen , ik ben geboren in 1957 en al sinds mijn 15e lid van de vereniging.
Op verzoek om een gastrolletje te spelen als tuinjongen kwam ik bij de club.
Mijn eerste zinnetje op het toneel weet ik nog steeds:" Mijn petje, ik kan niet slapen zonder mijn petje"
Het toneelspelen heeft mij altijd een bevrijd gevoel gegeven en nu nog vind ik het de ideale manier om de dagelijkse dingen even helemaal te vergeten en op te gaan in je rol.
Week in week uit je in een rol inleven om na ongeveer 15 weken een uitvoering neer te zetten voor een volle zaal is een geweldige manier van vrije tijds verdrijf.
Tot ziens tijdens een van de avonden.
Ik ben An Tinnissen en speel al sinds 1963 mee op onze club! Ik vindt het nog steeds even leuk als toen ik begon, ik heb al heel wat rolletjes gespeeld. En iedere keer is het weer een nieuwe uitdaging om te spelen. Het toneelspelen heb ik van mijn vader meegekregen,hij was ruim 50jaar lid. Ik vind het vooral leuk om steeds met een groep mensen tot een goed resultaat te komen. en saamhorigheid is voor mij ook heel belangrijk, je thuis voelen op je club, en dat doe ik zeker bij Ons Genoegen. Op dit moment ben ik de voorzitster van Ons Genoegen, een hele mooie positie om de vereniging te koesteren. Mijn wens is dat de jeugd zich bij ons aan sluit, wij doen ons best om het zo gezellig mogelijk te maken.
Hallo, mag ik mij even voorstellen.
Ik ben Wies de Kruijf, ben sins 1987 op de vereniging.
Ik ben altijd al naar de prachtige voorstellingen wezen kijken
die ONS GENOEGEN op een voortreffelijke wijze wist neer te zetten.
Ik wilde daar ook graag bij horen, en heb mij als lid aangemeld.
Daar heb ik geen minuut spijt van gehad, net een grote familie. Er word veel gelachen,
maar ook heel hard gewerkt en dat is te zien met de voorstellingen.
Daarom draag ik mijn clubje een warm hart toe, ik zou zeggen;
Kom kijken en wordt misschien lid. Tot Ziens
Hallo, ik ben Werner Schwartz, getrouwd en heb twee kinderen.
Eigenlijk heb ik drie hobby's De eerste is Toneel, daarnaast ben ik binnenhuis ontwerper en als derde hobby heb ik m'n gezin.
Ik speel nu sinds 1994 toneel bij "Ons Genoegen". Ik ben bij deze vereniging gekomen om dat mijn tante al jaren lid was en ik wel eens wilde kijken hoe het daar aan toe ging.
En eigenlijk ben ik daar nog niet uit. Het is er echter zo gezellig en het toneel spelen bevalt zo goed, dat ik niet meer weg ben te slaan.
Het is en soort virus, als hem eenmaal hebt, raak je hem nooit meer kwijt. "Ons Genoegen" is een soort familie met een vader, een moeder, ooms, tantes, etc.
Het leuke aan toneel is dat je even lekker in de huid van een ander kan kruipen. Je kan er ook je creativiteit in kwijt door bijvoorbeeld mee te werken aan het decor of het samenstellen van de kleding.
Zo zijn er tal van "klusjes" te doen bij de vereniging. Heerlijk.
Werner
Ik ben lid geworden van Ons Genoegen toen de vereniging veertig jaar bestond, door een vriendin ben ik hier bij gekomen.
Dat was wel heel wat anders als nu, het ging er lang niet zo serieus aan toe als nu, natuurlijk moest er wel een leuk en goed stuk gespeeld worden maar er werd veel meer de gek mee gestoken vooral de oudere leden, die er helaas niet meer zijn, namen je nog wel eens in de maling, zodat je niet wist waar je aan toe was. Maar ze sleepte je er wel doorheen als de uitvoering er was. Tegenwoordig gaat het toch meer naar de professionele kant, wat ook wel goed is anders zou je nooit verder komen. Ik speel zelf niet meer, omdat ik een beetje huiverig bent voor het leren, maar tot nog toe vindt ik het nog steeds jammer, maar daarom ben ik gaan souffleren zodat ik er toch bij betrokken bent. Laat de jongeren het maar voor mij doen en als ze de tekst niet meer weten help ik ze wel zodat het toch nog een goed stuk wordt.
Ans Tinnissen
Mijn naam is Huub de Korte. Ik ben sinds 1977 lid van deze toneelvereniging. Het toneelspelen heb ik van huis meegekregen. Mijn beide ouders speelden vroeger ook toneel.
Mijn vader is ook lid geweest van deze vereniging tot zijn overlijden. In die jaren heb ik heel wat rollen al op de planken gezet. Wat is er nu zo leuk aan het toneelspelen?
Nou, een half uur voor de voorstelling is het helemaal niet leuk.
Plankenkoorts speelt dan toch, ook na al die jaren, op. Maar als eenmaal het doek is opgegaan en het stuk begint dan zijn de zenuwen weg. Dan zet je met elkaar het stuk neer.
Dan ga je alle investeringen tijdens de repetities terugverdienen. Je probeert de zaal zich in te laten leven in het stuk en ze mee te nemen in het verhaal.
En als dat dan goed gaat en de zaal reageert zoals je wil dan is het kicken. Natuurlijk gaat het wel eens fout, maar dat vang je met elkaar op.
En als aan het eind het publiek laat weten dat ze hebben genoten dan heb je een geweldig gevoel. Daar doe je het voor en dat maakt het zo leuk. Dus ik zou zeggen, kom eens langs en maak eens kennis.
We zetten je echt niet zomaar op toneel. We repeteren het stuk vele malen onder regie van een regisseur en stap voor stap stomen we je klaar voor de voorstelling.
En na de repetitie is er altijd een gezellig samenzijn. We borrelen wat en we maken het gezellig. Want na inspanning komt ontspanning.